VideoVoodoo (TV)

VideoVoodoo (TV) creates media artworks, installations, films and mixed media artworks. By putting the viewer on the wrong track, VideoVoodoo (TV) finds that movement reveals an inherent awkwardness, a humour that echoes our own vulnerabilities. The artist also considers movement as a metaphor for the ever-seeking man who experiences a continuous loss.

His media artworks isolate the movements of humans and/or objects. By doing so, new sequences are created which reveal an inseparable relationship between motion and sound. By questioning the concept of movement, he creates works in which the actual event still has to take place or just has ended: moments evocative of atmosphere and suspense that are not part of a narrative thread. The drama unfolds elsewhere while the build-up of tension is frozen to become the memory of an event that will never take place.

His works directly respond to the surrounding environment and uses everyday experiences from the artist as a starting point. Often these are framed instances that would go unnoticed in their original context. With a conceptual approach, he often creates several practically identical works, upon which thoughts that have apparently just been developed are manifested: notes are made and then crossed out again, ‘mistakes’ are repeated.

His works are on the one hand touchingly beautiful, on the other hand painfully attractive. Again and again, the artist leaves us orphaned with a mix of conflicting feelings and thoughts. By manipulating the viewer to create confusion, he tries to approach a wide scale of subjects in a multi-layered way, likes to involve the viewer in a way that is sometimes physical and believes in the idea of function following form in a work.

His works are given improper functions: significations are inversed and form and content merge. Shapes are dissociated from their original meaning, by which the system in which they normally function is exposed. Initially unambiguous meanings are shattered and disseminate endlessly.

*****

"Met eigen ogen" (English version below)

Over het werk van VideoVoodoo (TV)

VideoVoodoo is de naam van een collectief dat samen ideeën uitwerkte tot beeldrijke visuals, een duo dat versmolten was tot een soort artlab en denktank, waarbij VideoVoodoo (TV) ondertussen als solist verdere stappen zet. Zijn traject is er een waarbij hij zijn eigen persoon eerder op de achtergrond houdt en verschillende benamingen gebruikt voor verschillende uitingen. Zo is Tony (video)© of Man Behind The Curtain Productions in de kunst- en museumwereld vooral bekend om zijn werk achter de schermen, waar hij sinds 1999 beeldende kunstenaars ondersteunt in het produceren en presenteren van hun videowerk. Zijn kennis rond audiovisuele en multimediale installaties, montages en producties wordt wereldwijd gerespecteerd, terwijl hij zelf ook uitgesproken zijn waardering toont voor het oeuvre van kunstenaars als Bill Viola, Dara Birnbaum, Sarah Westphal, Sala Tykka of Pieter Geenen. Elk van hen heeft op een of andere manier ook een indruk nagelaten in het ontwikkelen van zijn eigen video-creaties en sculpturale installaties, waar hij als VideoVoodoo (TV) sinds 2004 aan werkt en sinds kort mee naar buiten treedt. Zijn achtergrond in de grafische vormgeving en zijn optredens als muzikant hebben eveneens impact op zijn videokunst. Het is die mix aan invloeden, die smeltkroes van noise, performance, bewegend beeld en zijn interesse voor het obscure, ongekende en occulte, dat hem triggert om een eigen oeuvre op te bouwen.
En in zijn werk komt ‘het menselijke’ aan bod maar gaat het hem niet om de lichamelijke aanwezigheid van een mens van vlees en bloed, zijn of haar identiteit, eigen condities, gevoelens en gedachtengangen, maar vooral over verschillende aspecten die als tegengestelde principes kunnen geïnterpreteerd worden en eerder complementaire krachten verenigen. VideoVoodoo (TV) lijkt mannelijkheid en vrouwelijkheid, licht en duister, het doorschijnende en ondoordringbare te willen verenigen in een bewegend beeld, dat in opeenvolgende sequenties het individuele transformeert tot het universele. Die aaneenschakeling van trage bewegingen van de personages, raakt aan de aanwezigheid van een kosmische dualiteit, waar hij zichzelf als maker toe verhoudt. Het zijn beeldende reflecties over zijn eigen introspecties, waarbij contrasten verdwijnen en verschijnen, maar vooral aantonen dat wit en zwart niet als tegenstellingen hoeven te bestaan, maar eerder tot elkaar kunnen doordringen.
Zo wordt de kijker in “(G)HOST (Into The Black)” aangespoord om actief op te treden door letterlijk dichterbij te komen en zich langdurig te laten omringen door de soundscapes. Een mannelijke figuur die gekleed is met een monnikenpij kijkt je recht aan en keert tegelijk zijn rug naar je toe. Hij zuigt je binnen in zijn wereld, die nabij én afstandelijk is, die je meeneemt door een tunnel, door een stroom van bewustzijn, van de ene zijde tot een andere kant, die je begeleidt misschien, tussen leven én dood. De figuur is als een gast of gastheer, maar ook een spookbeeld: rollen worden verwisseld en verwachtingen verschuiven. Ook bij de film “Apocalyps” waar kleine figuurtjes in een eindeloos kader de tijd trotseren, dwaalt je blik langs zonnestralen en bewegingen, die onophoudelijk van links naar rechts naar links schuiven. Eén van hen lijkt te kunnen ontsnappen aan het lot van de herhaling, verdwijnt uit het beeld, valt uit het scherm of vlucht weg naar een nieuwe kans.
Ook in zijn reeks portretten, zoals “WHITE (G)HOST” of “BLACK (G)HOST”, is de maker met de kijker verbonden, worden de personages levendig en aanwezig, terwijl ze twijfelend wachten, even fronsen, hun lippen bewegen of recht in de lens kijken. In één van de video- installaties “Twirl” wordt zachtjes gedanst op een bewerkte versie van het ballet “Boléro” van Maurice Ravel. Het meisje tast de grenzen van het kader dansend af, ze juicht en draait, ze verdubbelt en vervormt haar bewegingen subtiel tot schokkende schaduwen en torsende ledematen. Ze lijkt te verdwijnen in haar eigen canvas, wringt zichzelf tot een essentie, waarbij haar kleedje met knoopjes een zwarte rechthoek wordt. Het intieme en persoonlijke verandert in een abstracte ritmiek. Ze reikt naar de hemel, krijgt blosjes op haar witte wangen, krult zichzelf in omhelzingen en buigt niet voor de chaos die ze oproept, aankijkt en zichtbaar maakt.
Grootse existentiële thema’s, zoals leven en dood, droom en slaap, transformatie en initiatie, afscheid en ontmoeting, spelen een rol in het werk van Videovoodoo (TV). Hij laat zich inspireren door gebeurtenissen in zijn leven en zijn omgeving, en laat deze persoonlijke onderwerpen boven zichzelf uit tillen. Zijn werk is zowel in technologische als esthetische zin het resultaat van een beeldend, muzikaal en grafisch proces en doordat hij zich richt op een harmonieuze beeldtaal, spreekt het onmiddellijk tot de verbeelding. Hij laat ons niet alleen kijken, maar probeert ons ook te doen zien.

"With Your Own Eyes"

About the work of VideoVoodoo (TV)

VideoVoodoo is the name of a collective that worked together, ideas into picturesque visuals, a duo that was merged into a kind of art lab and think tank, with VideoVoodoo (TV) in the meantime as a soloist taking further steps. His trajectory is one in which he keeps his own person rather in the background and uses different designations for different expressions. For example, Tony (video)© of Man Behind The Curtain Productions is best known in the art and museum world for his work behind the scenes, where he has been supporting visual artists in producing and presenting their video works since 1999. His knowledge of audiovisual and multimedia installations, assemblies and productions is respected worldwide, while he himself also expresses his appreciation for the work of artists such as Bill Viola, Dara Birnbaum, Sarah Westphal, Sala Tykka or Pieter Geenen. Each of them has somehow also left an impression in developing his own video creations and sculptural installations, which he has been working on as VideoVoodoo (TV) since 2004 and has recently put out. His background in graphic design and his performances as a musician also have an impact on his video art. It's that mix of influences, that meltdown of noise, performance, moving image and his interest in the obscure, unprecedented and occult, that triggers him to build his own work.
And in his work “the human” is addressed but it does not concern the physical presence of a person of flesh and blood, his or her identity, own conditions, feelings and thoughts, but above all about various aspects that can be interpreted as opposing principles and unite rather complementary forces. VideoVoodoo (TV) seems to want to unite masculinity and femininity, light and darkness, the translucent and impenetrable into a moving image, which in successive sequences transforms the individual into the universal. This sequence of slow movements of the characters touches the presence of a cosmic duality, to which he relates himself as the creator. They are figurative reflections on his own introspections, in which contrasts disappear and appear, but mostly show that white and black do not have to exist as contradictions, but rather can penetrate each other.
For example, in “(G)HOST (Into The Black)” the viewer is encouraged to act actively by literally getting closer and allowing himself to be surrounded by the soundscapes for a long time. A male figure dressed in a monk's pie looks straight at you and at the same time turns his back to you. He sucks you into his world, which is close and distant, which takes you through a tunnel, through a stream of consciousness, from one side to another, which may accompany you, between life and death. The figure is a host, but also a ghost image: roles change and expectations shift. Also in the film “Apocalyps” where small figures in an endless frame challenge time, you wander your gaze along the rays of the sun and movements, which are continually shifting from left to right to left. One of them seems to be able to escape the fate of the repetition, disappears from the picture, falls from the screen or flee away for a new opportunity.
Also in his series of portraits, such as “WHITE (G)HOST” or “BLACK (G]HOST”, the creator is connected with the viewer, the characters become vivid and present, while they wait doubtingly, whisper, move their lips or look straight into the lens. In one of the video installations “Twirl” gently danced on an edited version of the ballet “Boléro” by Maurice Ravel. The girl touches the boundaries of the frame by dancing, she cheers and turns, she doubles and subtly distorts her movements into shocking shadows and twisting limbs. She seems to disappear in her own canvas, wringing herself into an essence, turning her dress with buttons into a black rectangle. The intimate and personal transforms into an abstract rhythm. She reaches to the sky, gets blisters on her white cheeks, curls herself in hugs and does not bow to the chaos that she evokes, looks at and makes visible.
Large existential themes, such as life and death, dream and sleep, transformation and initiation, farewell and encounter, play a role in Videovoodoo (TV)’s work. He is inspired by events in his life and his environment, and lets these personal subjects be raised above himself. His work is both technologically and aesthetically the result of an imaging, musical and graphical process, and by focusing on a harmonious visual language, it immediately speaks to the imagination. Not only does he let us look, he also tries to let the viewer see it.

Els Wuyts December 2018

*****

... Ik werd er getroffen door een videoinstallatie van VideoVoodoo (TV) ... is het uiteindelijk resultaat van twee jaar opnamen. Het resultaat ontroerde me en is van een grote schoonheid.

Daan Rau 17 juli 2023
op facebook over "FREEZE" (A Moment In Time) bij KUNSTMAKERIJ De Nieuwe Fanfare Van Honger En Dorst.

... I was struck by a video installation by VideoVoodoo (TV) ... is the final result of two years of recording. The result moved me and is of great beauty.

Daan Rau July 17, 2023
on facebook about "FREEZE" (A Moment In Time) at KUNSTMAKERIJ De Nieuwe Fanfare Van Honger En Dorst.

*****

KUNSTMAKERIJ

De Nieuwe Fanfare Van Honger En Dorst

etroffen door een video van Videovoodoo (Tony voor de vrienden). De film duurt 9 minuten en is het uiteindelijk resultaat van twee jaar opnamen. Het resultaat ontroerde me en is van een grote schoonheid.

Tram 4 stopt op honderd stappen van die plek, het is de moeite waard!

Ik werd er getroffen door een video van Videovoodoo (Tony voor de vrienden). De film duurt 9 minuten en is het uiteindelijk resultaat van twee jaar opnamen. Het resultaat ontroerde me en is van een grote schoonheid.